Αλάνι Πειραιώτη μου, που χάθηκε η αντρειά σου; Στην ψεύτικη διασκέδαση, στις τσούλες μίας νύχτας Αγέρας η φωνή η βαριά του μπάρμπα του ρεμπέτη χάνεται μες στα σκοτεινά σοκάκια κάποιας πίστας… Ο μάγκας του Βοτανικού θαυμάζει το παιδί του Να βγάζει μεροκάματο πουλώντας άσπρη σκόνη Ακολουθώντας τις ορδές των άγνωστων[…]

Σαββάτο βράδυ αραγμένος στο άδειο μου κρεβάτι ψαχνω να βρω τον χαμένο μου εαυτό και ξαφνικά απ’το παράθυρο σαν σκιά προβάλλει των ονείρων μας το ξωτικό

Ο πάγος λιώνει , μας αγκαλιάζει ένας θάνατος λευκός μες στης Ελλάδας και του κόσμου το μπαλκόνι Ο πάγος λιώνει και περιμένοντας στο κλιματιστικό νιώθεις την ώρα την κακιά που μας ζυγώνει

Μάγκα μου το πρόβαρα το κουστούμι το καλό μου Μάνα μου ετοιμάζομαι μέρες για τον θάνατο μου Μάγκα μου τα φόρεσα τα τραγίσια στην κυρά μου Χάρε μου ετοιμάζομαι να σε πάρω αγκαλιά μου